Vilalba

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Vilalba (homónimos).

Vilalba


Jessica Alba tras fundar Vilalba.
Situación

Xentilicio^[1]	Albinos.
Xeografía
Provincia	Provincia de Lujo
Comarca	Comarca da terra cha cha chá
Poboación	hab. (2019)
Área	km²
Densidade	{{{densidade}}} hab./km²
Entidades de poboación
Capital do concello
Política ()
Alcalde	Shaolin. ()
Concelleiros	BNG: PP^deG: PS^deG-PSOE: Outros:
elección analóxica.
Uso do galego^[2] ()
Galegofalantes	100 %
Páxina web oficial

↑ Véxase no Desgalizionario. ↑ Datos dos tempos de Manuel Fraga publicados en 2019, ou non.

Villalba, se dice Villalba

— Galicia Bilingüe sobre Vilalba

Vilalba é concello da Terra Chá (un planetoide chantado nalgún lugar do Lugo profundo), capital da Terra do Cha Cha Chá.

Historia[editar]

Os pais tradizionalistas de Rouco Varela.

Vilalba foi fundada por Jessica Alba, da Casa de Andrade, onde ergueu un enorme edificio fálico pra chamar a atención do rei e así obter mais poder, conseguindo ser Duquesa de alba, foi ela quen trouxo de Estados Unidos de América o costume do capón de Vilalba. Así en vez de estar na confluencia dos ríos Trimaz e Madanela está sobre éste último, ademas debería chamarse Vilnigra (en latín Vila Negra, de tanto tellado negro que ten).

A principios da Reconquista foi queimada por Gunderoda Esslin como estratexia de terra queimada para expulsar ao invasor árabe, foi repoboada por Vimara Peres con escravos musulmáns secuestrados en Al-Ándalus (concretamente de Fachadolid) e comezou a medrar debido á súa posición xeográfica concentrando cortes do gando que logo servían como posto comercial a laneiros de Bélxica e carniceiros de Inglaterra onde recoller súas materias primas. Sufriu o acoso de Ulf o Galego que deixou por aquí uns cantos fillos bravos, logo esta terra pasou a mans de El Rey, un atribulado vello que vendeu estas terras á Casa de Andrade a cambio de axuda militar contra a OTAN, estes nobres de Pontedeume eran tronistas perdidos (miren senón a Nuno Freire de Andrade, o Mao) e aumentaron os impostos polo que a xente do lugar se coaligou e fíxos dos Irmandiños expulsando a estes parásitos sociais grazas aos consellos soviéticos de Alonso de Lanzós e outros centralistas, pero esa historia non durou moito e a nobreza voltou e lles fixo reconstruir os castelos para logo reiniciar a Guerra Civil Nobiliaria, desta vez contra do Arcebispo de Compostela, que grazas á súa variña máxica convertiu o castelo de Vilalba en Parador de Turismo e fodeu aos Andrade.

Nativas do sitio protexendo a riqueza forestal.

Durante o Antigo Réxime Vilalba foi perdendo poder adquisitivo, non só lle levaban cartos senón que tamén lle levaban homes para os Tercios de Flanders, e os peregrinos do Camiño de Santiago desapareceron por temor a seren confundidos con misioneiros do Protestantismo por parte da Inquisición española, perdeuse o mercado europeo e só se vivía do gando, permanecendo nesta situación ata onte mesmo, cando se deron permisos para emigrar e todo diós fuxiu de alí para Occidente ante a falta de estímulos da Unión Soviética García Leira-Baamonde Díaz, que cando caeu o muro de Berlín aínda seguiron no posto gobernando con man de ferro este feudo.

Xeografía[editar]

Vilalba xurdiu a finais do Xurásico cando estas terras foron empuxadas polo surximento desde o fondo do mar da Galicia occidental (creando a Dorsal galega) e desecando o lago que antes había na Terra Chá. Grazas a que non hai ningunha vila cera Vilalba exeerce o poderío na súa comarca, ata As Pontes de García Rodríguez polo Noroeste, ata as portas de Lugo polo sur así compite contra Mondoñedo polo control do interior lugués.

Clima[editar]

Tamén o oceánico galiciano húmidofrio.

Economía[editar]

Desde esta vila a empresa dos gabachos Lactalis goberna o mercado do leite nacional.

Vender souvenirs de Manuel Fraga: chaveiros, miniefixies, seus calzóns, etc. Ademáis posee o monopolio do Queixo de San Simón polo hostal-pensión-spa Anduriña.