Aristófanes

Aristófanes
[[Ficheiro:Grego.jpg|]]
Información
Nacemento	c. 446 a. C., c. 448 a. C., c. 444 a. C. e c. 450 a. C. Grecia antiga
Falecemento	c. 386 a. C., 385 a. C. e post. 380 a. C. Grecia antiga
Nacionalidade	grego
Etnia	grega
Ocupación	comediógrafo, dramaturgo e poeta

Aristófanes foi un pijo grego metido a dramaturgo que inventou o xesto de " vai tomar polo cú" e as folgas sexuais. Foi amigo de parranda de Esquilo e xuntos mataron a moitos persas mentres folgaban con chavalíns mentres falaban mal de Eurípides.

Autobografía

Nado na Antiga Grecia en plena época de neoricos, filósofos pedantes, matemáticos presuntuosos, guerreiros gais, etc. A súa familia era rica e tiña capital e escravos, asi que podía facer o que lle saíse do quitón; como non era moi guapo e él quería xincar pencas canto antes decidiu poñerse a coidar a súa mente, e conseguiu que seus pais o enviasen ó MIT da súa época, a academia de Arquelao, onde fixo unha grande amizade con Sócrates e voltaban tódolos días collidos pola man cara as súas casas.

Mais quixeron os deuses olímpicos que a nai de Aristófanes namorara de Sócrates, tras amosarlle éste que estaba trabucada no seu concepto da psique no alén, dende entón Aristófanes odiou ó seu amigo Sócrates, deixou a academia e meteuse a soldado na liga de Atenas contra os bárbaros exipcios (xa que descubiran que en Exipto as mulleres eran mellor tratadas que en Grecia e ese exemplo non debía cundir).

Do seu paso pola armada só lle quedou un profundo cinismo e aprendeu mais dos sacerdotes exipcios que dos filósofos gregos, cando voltou a Atenas, tras visitar tódolos bordeis sagrados do Mediterráneo oriental, descubriu que tiña un comezo de sífilis, asi que púxose a escribir comedias teatrais en honor do deus Baco.

Obras

• Os babilonios: onde critica que os babilonios entre tanto pantano conseguiran ter un imperio e os gregos con mais cousas só sexan uns piratas miserables con mimireinos e sen imperio.
• Os Comensais: uns aristócratas teñen por costume reunirse nunha cea onde invitan a cear a algún parvo pra rirse del, ata que un destes parvos coas súas bizarrías consegue destruírllelas súas vidas.
• As acarnienses: un labrego faise pacifista tras ver que a guerra non consiste en honor, botín e violar estranxeiras.
• Os cabaleiros: na casa dun terratenente hai un escravo encargado parvo que enfada tanto ós seus compañeiros escravos que éstes buscan unha persoa pra intercambialo, unha vez conseguido ambos candidatos comezan a decir toda clase de barbaridades que van facer, mais ao final todos votan polo segundo candidato que resulta ser o revulsivo pra que a casa do terratenete volte á paz. Trátase dunha obra pra contestar e ridiculizar a un enemigo seu ultrademócrata, xa que é todo unha parábola onde pon ó pobo (Demos) como tonto e inconstante.
• As nubes: un pai con débidas envía ó seu fillo ó "Pensadeiro" de Sócrates pra que aprenda a defendelo no xuízo cos acredores, mais ao final ten que ir él mesmo pero como vai vello ao final non se lembra de tódolos sofismas do filósofo e envía ó seu fillo pero éste remata sendo corrompido polos acredores tralas ensinanzas recibidas por Sócrates e o pai quéimalle a academia.
• As avespas: onde varios filósofos clonan avespas paleolíticas e son asasinados por elas e ao final ten que intervir Esparta.
• A paz: onde varios mozos con nomes de enemigos de Aristófanes tentan levar a Atenas á guerra pra conseguir botín e mulleres, ao final voltan cos enemigos asediando Atenas e catro pernas menos, seis brazos menos, tres brazos tarados e cinco ollos tortos.
• As aves: una sátira do imperialismo ateniense.
• Lisístrata: as mulleres de Atenas fan folga de sexo pra que seus homes abandonen a guerra, mais os militaristas inventan a homosexualidade pra salvarse da folga sexual (xa que as ereccións impídenlles levar as súas armaduras) e seguir loitando, o que non saben é que así a guerra párase ó namorarse uns guerreiros dos outros.
• As Tesmoforias: as mulleres de Tesmoforia fan folga de maquillarse se os seus homes seguen namorándose de mozos e, conseguen o amor dos seus maridos tras deixarse o bigote.
• As rás: de como xurdiu na Limia o costume de comer as pernas das rás.
• As asambleístas: nun partido nacionalista ateniense formado por asembleas obtén o poder na cidade, mais nas seguintes eleecións ó perder a mans do tirano Feijóocleón, reúnense pra ver de mellorar o partido pero debido á súa estrutura asemblearia tardan anos en chegar a algún acordo e ao final rematan por separase uns de outros, formando partidos pequenos que nunca gañarán eleccións.
• Pluto: un antigo contrabandista rexenta agora un simposario na lúa, o problema xurde ó non lle querer vender o local de festas ó mafioso local e teñen lugar unhas divertidas aventuras, que foron levadas ao cine por Eddie Murphy.

Véxase tamén

Para os usuarios sen sentido do humor, os nerds de Galipedia (a nosa sátira autorizada) ten un artigo pouco fiable sobre: Aristófanes.