Lingua galega

Desgalego... rirse dunha maneira de ser, a nosa! Este artigo ten un alto contido de humor galego. Se non é desta rexión sacra, é probable que non descubre da misa a metade non entenda algunhas cousas.

A diferenza básica entre o castelá e o galego.

Cantas vacas tes?

— Rapariga e o típico cortexo na Discoteca Muimenta

Pois teño 60 vacas pintas

— Raparigo

U-lo cadelo lorchador de tixolas no rocho?

— Lugés é ainda máis difícil todavía

Isso não é uma lingua!

— Portugués sobre o noso idioma da Galicia

Galego-hablantes... paletos de antes!!! Castellano p´las cosas importantes

— Feijóo sobre lingua galega

Non abonda con normalizar; usar a lingua incorrectamente é un camiño para a perder.

— Profesora de galego sobre lingua galega

... el gallego es para hablar a las vacas!

— Español sobre lingua galega

A lingua galega aínda que oficialmente os tramontinos consideraren unha mestura entre portunhol e miguxés. Este curioso dialecto está case extinguido, e só che vin aínda se prestan a falar esa lingua que deriva directamente do latín.

En Galicia xuntos en perfecta desarmonia oito (polo menos) linguas romances dialectais, que lle confire unha riqueza sen precedentes: o galego, castelá, Castrapo, o Curuñés, o Portugués e Vigués.

Historia

O galego no pasado era coñecida coma lingua de pailáns.

O galego é unha derivación do dialecto Gondwanés, inventado polo Neandertal, hoxe en día só é utilizada por falantes que non poden ou non poden utilizar o portugués ou o español.

Debido aos crecentes movementos en favor dos dereitos dos gays e minusválidos mentais brasileiros, unha comunidade de miguxos brasileiros foi xurdindo no noroeste da Península Ibérica, lamentaban non ter o seu propio país, pero polo menos tiñan a súa propia lingua. Era moi común os emos seren prohibidos de Portugal, do Brasil e de España e illarse en Galicia onde poderían estar falando unha unha forma distorsionada de galego coa propia man.

Actualmente, a Asociación Galega de Lingua aboliu unha "cruzada para eliminar al menos el 50% de las I na lingua Galega que ten como obxectivo o case total banimento do uso da letra "I", en vez de dicir "gracias" falar igual un gay enrustido "Grazas".

As linguas de Galicia

María Pita, presidente honorario da RAK (Real Academia de Koruño).

• Gallego. Case extinta, é falado por unha pequena aldea que resiste ao invasor español... O seu principal patrocinador é Asterix. É a forma orixinal da linguaxe. Galego é derivado directamente do latín.
• Castelá. En Valladolid falado aclimatados Galicia. Palabras en español colócanse (volta) e bovinos (pan amencía amolecido pola humidade). Castelá é unha forma arcaica (aínda que evolucionou) de Galicia.
• Castrapo. Falada por 90% da poboación. É o moderno galego. Unha frase de castrapo é: O cobre-se ou Voute Fostier, lanjrán!
• Curuna ou Coruña. Falada por un sector marginal da poboación da Coruña, tamén coñecido como o buahneno. Unha frase Curuna típica é:

"Buah neno, caché a la ja de mi plas kilando con mi puril
en mi kel! flipa chorbo! parecían dos chukeles.
¡Le estaba jalando las bufas! ¡Y luego le petó el bul! ¡que muvi!"

...que traducido al castellano significa:

"Oye tío pille a la novia de mi hermano follando con mi padre
en mi casa, alucina tío, parecían dos perros,
le estaba comiendo las tetas y luego le rompió el culo, qué movida"

• Sunteiro: Koiné, é dicir, a unificación da linguaxe artificial, que é considerado unha lingua oficial. É o idioma no que escribe publicacións Sunta e facilitados na TVG e Radio Galega, os medios de comunicación pública, e con gran dificultade nenos aprenden nas escolas, para borrar da mente o sombrío castrapo.
• Vigués: A lingua falada en Vigo, variante castrapo Portuxés mesturadas, pero coa colocación indebida de pronomes átonos, a non-distinción entre "ver" e "ollar", "ouvir" e "escoitar", e "sacar" e "quitar" en calquera contexto (en Vigo, no tenis non sacas, quitas). Caracterízase polo uso da segunda persoa do singular do pasado indicativo coa partícula "s", exempligratia "mirastes" "For you" etc, así como Vigo individuos chamados como "ghichos" e as mulleres como "ghebas ". Xeralmente se refiren a paquetes de patacas fritas como "patatillas".

Uso do galego

		Língua própria da Galiza, de preferência do Minho para riba (para nom aportuguesar) e do Padornelo para cá (por aquilo de nom molestar os vizinhos). Língua que, no âmbito vacuno, "emerge con todo su esplendor" . É possível usar o galego fora destes âmbitos especializados, mas sem se passar .
	Reintegracionismo da Feijoopédia

O galego fálase en Galicia, onde é a lingua oficial xunto co castelán, agás as cidades de A Coruña, Ferrol e Vigo. A lingua galega fálase en Galicia, nos concellos limítrofes dos territorios de Asturias , León (occidente da comarca do Bierzo), Zamora, en tres concellos estremeños e nas comunidades de galegos emigrantes en Arxentina e Uruguai (máis de tres millóns de emigrantes galegos vivindo naqueles países).

Nas distintas comunidades galegas da diáspora: as comunidades de galegos en Hispanoamérica, especialmente en Bos Aires (Arxentina), Caracas (Venezuela), Montevideo (Uruguai), A Habana (Cuba), Cidade de México (México), e tamén en Europa, consérvano con bastante distición. No Brasil tamén conservan o galego con xiros e adaptacións do portugués brasileiro e do miguxés.

Guía rápida para falar galego

Para aprender a falar correctamente galega de varias maneiras:

1. Aprende Gondwanés. Facelo durante séculos para evolucionar para facer galega e tras algúns séculos se fai para castrapo.
2. Aprender castelá ou doutra forma que xa sabe. Converter h en f e grupos vocais nun (por exemplo, eu -> O, io -> o. ..) e vogal en dous (selección de ai, ei, oi, ui, au, eu , IU, ou). Enes poden ser eliminado no medio das palabras. Ás veces engadir ina ou ino na palabra final. Algunhas palabras só deixar igual.
3. Aprender portugués e castelá. A mestura do castrapo, inexorablemente.

Inimigos do galego

Feijóo e a súa importante opinión sobre a lingua galega.

• Pito Mona (historiador de atención co revisionismo)
• Franco (e non falo iso en privado)
• Tramontinos
• Francis Drake (canso de ser chamado fillo de puta)
• George Steiner
• Alberto Núñez Feijóo
• Gloria Lago, líder de Galicia Unibilingüe

Insultos en galego

• Apalermado: Pailán
• Apoucado: Caguiñas, apouvigado
• Argalleiro: Rillote
• Atrapallado: Chafulleiro
• Avarento: Avaro, cotroso, cutre, mesquiño, raña, rañado, rañento, rillachavos, roñoso, tacaño.
• Babeco: Pailán
• Babiolo: Pailán
• Badoco: Pailán
• Badulaque: pirristraca, perristraca
• Baduán: Barallocas.
• Baldreu: 1.Pel de ovella que serve para facer luvas. 2. Persoa sucia, mal amañada: badanas, baldrogas, baltroeiro, bandallo, *chocalleiro, choqueiro, cocho, fargalleiro, fargallón, farrapeiro, farrapento, galdracha, galdrán, galdrapo, galdrogas, *Galdrupas, goldracha, marrán, palafustrán, pingallo, porcallán, porco, zalapastrán.
• Baldrogas: Baldreu
• Baltroeiro: Baldreu
• Bandallo: Baldreu
• Baralleiro: Barallocas
• Barallocas: Que fala en exceso ou sen sentido. Badúan, baralleiro, charlatán, deslinguado, falangueiro, lareta, lerchán, lercho, lingoreteiro, zaragateiro, zarangalleiro
• Barbuzán:de barba grande. Barbazán
• Barrigudo: Gordeiro
• Bobo: Pailán
• Bribón: Rillote
• Bruxa: Lurpia
• Bulebule: Que todo o toca e desordena. Que non ten parada. Bulideiro, inquieto, traveso, rebilisco
• Bulideiro: Bulebule
• Burlateiro: Sórneas
• Burlego: Sórneas
• Burlón: Sórneas
• Burrán: Pailán
• Buzaco: Brután
• Cabalón: Galistreira, Marimacho, maroutallo
• Cabalote: Galistreira
• Cacharreiro: 1. Que fai cacharros. 2. Vendedor ambulante.
• Cacharulo: Que ten grosas as nádegas.
• Cachazudo: Prosma, mortenegra
• Cagado: Caguiñas
• Cagainas: Caguiñas
• Cagaíñas: Caguiñas
• Cagán: Caguiñas
• Cagarolas: Caguiñas
• Cagón: Caguiñas
• Caguelo: Caguiñas
• Caguiñas: Apoucado,chaíñas, cobarde, cagado, cagainas, cagaíñas, cagán, cagarolas, cagón, caguelo, remendafoles. Ver ñácaras
• Camanduleiro: Hipócrita
• Candonga: Preguiceira, churriana
• Caneludo: Persoa que ten as pernas moi longas. Zancudo
• Canfurneiro: Pándego
• Canchés: Persoa que ten as pernas torcidas para fóra e xunta os xeonllos. O contrario é Zopo
• Caprichoso: Panximicas
• Caradecona: Caralavada, desvergonzado
• Carallán: Pándego
• Catramoia: Xoto, túzaro, toxo
• Chafulleiro: Atrapallado, chafallas, chafalleiro, chafullas, farfalleiro, farfallón, mastalleiro, tranfullas, tranfulleiro, trapaceiro, trapalleiro, zaramalleiro, zarapalleiro.
• Chambón: Chafalleiro, chafulleiro.
• Chapón: Persoa que come con voracidade. Galdrumeiro
• Charlatán: Barallocas
• Chilón: Delator
• Chimpafigos: Pillabán, tunante
• Chocho: Choucho
• Chocalleiro: 1. Persoa que leva o chocallo. 2. Que ten por costume dicir ou facer chocalladas (bromas ou chanzas de dubidoso gusto). 3. Persoa esfarrapada ou desaseada. Baldreu. 4. Máscara de entroido
• Choqueiro: 1. Baldreu. 2. Dise da broma de dubidoso gusto. 3. Máscara
• Choracricas: Choromicas
• Choranabizas: Choromicas
• Choricas: Choromicas
• Choromicas: choracricas, choranabizas, choricas, choromiqueiro. Ver Garafateiro
• Choromiqueiro: Choromicas
• Chosco: 1. Que non ve ou ve por un só ollo. 2. Rendido polo sono.
• Chupatintas:*
• Chupón: Egoísta
• Churriana: Puta
• Cocho: Baldreu
• Coitado: Ñácaras.
• Comellón: Gorxón
• Coto: Maneto
• Cotroso: Avarento
• Cubilón: Lacazán
• Cutre: Avarento
• Desasisado: Tolo
• Deslinguado: Barallocas
• Egoísta: Chupón, ególatra
• Ególatra: Egoísta
• Energúmeno: 1. Persoa posuída polo diaño. 2. Persoa moi encolerizada.
• Esmorgante: Pándego
• Fachada: Con beizos leporinos.
• Fachendoso: Farfantón
• Falangueiro: Persoa extrovertida e faladora. Barallocas.
• Faldeiro: Lambecricas, encumillamado
• Falso: Zaino ou zunado
• Fandangueiro: Pándego
• Fanfarrón: Farfantón
• Fantasmón: Farfantón
• Fantoche: Fantasmón
• Fañoso: Gangoso.
• Farandoleiro: Pándego.
• Farfallán: Farfantón
• Farfalleiro: Chafulleiro. Farfallón.
• Farfallón: Que ten moi pouco coidado no seu traballo. Chafulleiro
• Farfantón: fachendoso, farfallán, figurón, finchado, fanfarrón, fantasmón, fantoche, farfallán, farruco, galo, pantalleiro, pantasmón, presumido, presuntuoso, rufo, ufano
• Farfullas: Dise da persoa que fala moi de presa e que se atropela
• Fargalleiro: Baldreu
• Fargallón: Baldreu
• Farrapeiro: Baldreu
• Farrapento: Baldreu
• Farrista: Pándego
• Farruco: Farfantón
• Farsante: Mentireiro
• Fazañeiro: Que alardea das súas fazañas.
• Fazuleiro: Persoa que ten moi carnosas as meixelas.
• Fedello: que enreda moito, revoltoso inquedo. Fuchicas, fervello, salgarito.
• Figurón: Farfantón
• Finchado: Farfantón
• Folgazán: Lacazán, nugallán
• Fuchicas: Fedello
• Fuciñudo:*
• Gago: Zarabeto
• Galdracha: Baldreu
• Galdrán: Baldreu
• Galdrapo: Baldreu
• Galdrogas: Baldreu
• Galdrumeiro: persoa que come avidamente e con desaseo. Chapón
• Galdrupas: Baldreu
• Galistreiro/a: 1. Curiosón. 2.Marimacho. Cabalón, cabalote
• Gallofeiro: Pándego. Amigo das festas e diversións
• Galo: Persoa prepotente e provocativa: Farfantón
• Galopín: Rillote
• Gandulo(gandula): Lacazán
• Gangoso: Fañoso, sorneón.
• Garafeteiro: Persoa que tende a facer aloumiños ou ñáñaras. Melindreiro, Mequeiro, mexerica, mexeriqueiro, mimarracheiro, miñaxoia, xoíña, xanciño. Ver Choromicas
• Garatuxeiro: Que gaba ós demais en exceso. Loamiñeiro
• Garza: Churriana, candonga
• Ghaleador: Fodedor
• Goldracha: Baldreu
• Gordecho: Gordeiro
• Gordeiro: Barrigudo, gordecho, panchés, panzudo.
• Gorlón: Rosmón
• Gorxón: Comellón
• Gruñón: Rosmón
• Indolente: Prosma, alpabarda
• Inquieto: Bulebule, pedrés
• Irónico: Sórneas
• Lacaceiro: Lacazán
• Lacazán: Dise do que non quere traballar. Cubilón, folgazán, gandulo, lacaceiro, langrán, lerchán, lercho, loubán, nugallán, nugalleiro, palanquín, panqueiro, preguiceiro, vago, zángano.
• Lagoñeiro: Larpeiro
• Lambecricas: 1. Home que anda sempre entre mulleres. Faldeiro. 2. Lambecús, Garatuxeiro, Lapacricas.
• Lambecodias: Garatuxeiro
• Lambefoulas: Avarento
• Lambecús: Garatuxeiro
• Lambetas: Larpeiro
• Lambeteiro: Larpeiro
• Lambisqueiro: Persoa á que lle gustan as lambetadas ou andar a comer pouco e pouco: lambuxeiro
• Lambón: Larpeiro
• Lambuxeiro: Lambisqueiro
• Lambuzas: Larpeiro
• Lampantín: Lapatín
• Langrán: Que ten aversión polo traballo. lacazán. 2. Dise da persoa moi alta e desproporcionada.
• Lapatín: Larpeiro
• Larbuceiro: Larpeiro
• Lareta: Indiscreto que todo o divulga.Larpán: Larpeiro
• Larpeiro: lagoñeiro, lambetas, lambeteiro, ver lambisqueiro, lambón, lambuzas, lampantín, lapatín, larbuceiro, larpán, larpón, xaropeiro
• Larpón: Larpeiro
• Lelo: Pailán
• Lerchán: lercho
• Lercho: 1.Barallocas. 2. Indecente. 3. Lacazán. 4. Dise da persoa que come e bebe demasiado.
• Loamiñeiro: Garatuxeiro.
• Lorcho/a: 1. persoa de baixa condición. 2. Muller de mala reputación.
• Loubán: 1. Astuto, pícaro, truhán. 2. Lacazán.
• Louco: Tolo
• Lunático: Tolo
• Lurpio/a: 1. Ladrón (ladroa, ladrona, ladra), estafadora. Rapañeiro, raspiñeiro, raspuñeiro 2. Muller vella e fea: Bruxa, pandorca. 3. Voraz.
• Malfeitor: Que cometeu ou comete actos criminais.
• Malicioso: Sórneas
• Malintencionado: Zunado
• Malmirado: Dise da persoa mal considerada.
• Malpocado: Coitado, infeliz,desgraciado. Ñácaras
• Manco: Maneto
• Maneto: Coto, manco, toco
• Maroto: 1. Macho da gaivota. 2. Rillote
• Marrán: Baldreu
• Marulo: 1. Pailán. 2. Terco, Testán
• Marrecas: Xorobeta
• Mastalleiro: que traballa sen esmero. Chafulleiro
• Matachín/a: Matón*
• Meixelas: Persoa que se queixa moito
• Melindreiro: Garafateiro
• Mentireiro: Farsante.
• Mequeiro: Garafateiro
• Mesquiño:*
• Mexerica, Mexerica ou C: Ver Mexeriqueiro
• Mexeriqueiro ou Mexiriqueiro: 1. Persoa remilgosa ou mimarralleira. Panximicas. 2. Garafateiro
• Milhomes: Maricallo
• Mimarracheiro: Garafeteiro
• Moinante: Moina, moíña
• Mornias: apoucado
• Nacho: Chato
• Necio: Pailán Nugallán: Lacazán
• Nugalleiro: Lacazán, mangoeiro.
• Ñácaras: Dise do home pequeno, coitado, pouca cousa, ñoño, malpocado, xan, xirigaito, xornas
• Ñato: Chato
• Ñoño: Ñácaras
• Osmón (osmona, osmoa): que osma, que rastrea ou axexa mediante o olfato)
• Pachán:Prosma
• Pachorrento: Prosma
• Pachorro: Prosma
• Padexas: Padexeiro, sobón
• Padexeiro: padexas
• Paduán: Pailán
• Pagüelo: Parvo, pampo, pasmón, touporroutou
• Paifoco: Pailán
• Pailaroco: Pailán
• Paizoco: Pailán
• Pailán: 1. Ignorante, inculto. 2. Apalermado, babeco, babiolo, badoco, bobo, burrán, lelo, marulo, necio, paduán, paifoco, pailaroco, paizoco, paleto, panoco, palabea, palanquín, palurdo, pampo, ver papamoscas, parviolo, parvo, pimpín, pipiolo, zopenco, zoquete.
• Palabea: Pailán
• Palabreiro: Persoa que promete moitas cousas e logo non cumpre
• Palafustrán: Baldreu
• Palanquín: 1. Pailán. 2. Lacazán
• Paleto: Pailán
• Palurdo: Pailán
• Pampo: Papón, pasmón, paspán, palastrán, palimoco, palamán, pallón, alifáfaro, toupa
• Panchés (panchesa): Gordeiro
• Pancho: Prosma
• Pándego: Dise da persoa amiga das farras e diversións. Canfurneiro, carallán, esmorgante, fandangueiro, farandoleiro, farrista, gallofeiro, parrandeiro, rexoubeiro, trouleiro.
• Pandorca: 1. Muller grosa e preguiceira. 2. Muller desastrada e sen gracia. Lurpia
• Panolo: Pailán
• Panqueiro: Lacazán
• Pantalleiro: Farfantón
• Pantasmón: Farfantón
• Panzudo: Gordeiro.
• Panximicas: Persoa que anda con demasiados remilgos. caprichoso, mexiriqueiro, panximiqueiro.
• Panximiqueiro: Panximicas
• Panxolas: Dise do que sabe capta-la vontade doutro con enganos e gabanzas.
• Papainas: Papamoscas
• Papafilloas: Papamoscas Papalastrán: Papamoscas
• Papaleisón: Papamoscas
• Papamoscas: (Pailán). papainas, papafilloas, papalastrán, papaleisón, papán, paparón, papoio.
• Papán: Papamoscas
• Papaostias
• Paparón: Papamoscas
• Papoio: Papamoscas
• Parrandeiro: Pándego
• Parsimonioso: Prosma
• Parviolo: Parván
• Parvo: Pailán
• Pedichón:*
• Pícaro: Rillote
• Pillabán: Rillote
• Pillo: Rillote
• Pimpín: Pailán
• Pingallo: Baldreu
• Pipiolo: Pailán
• Porcallán: Baldreu
• Porco: Baldreu
• Porfiador: Porfión
• Porfión: Porfiador, teimoso
• Pousafoles: Prosma
• Pousón: Prosma
• Prea: Falso, sucio, desprezable
• Preguiceiro: Lacazán
• Presumido: Farfantón
• Presuntuoso: Farfantón
• Prosma: Persoa lenta, pesada, tardona. Cachazudo, indolente, pachán, pachorrento, pachorro, pancho, parsimonioso, pousafoles, *pousón, sórneas, tardón.
• Puta: Churriana. lorcha
• Rabechas: Rabechudo, rabión
• Rabelludo: de trato brusco. Xoto
• Rabisaco: bule-bule, persoa con moito xenio
• Rallante: Prosmeiro
• Rancoroso:*
• Raña: avarento
• Rañado: avarento
• Rañán: Trampulleiro
• Rañento: avarento
• Rañón: Trampulleiro
• Rañoso: 1. Sarnoso. 2. Trampulleiro
• Rapaceiro: Persoa que gusta dos rapaces.
• Rapañeiro: Raspiñeiro
• Rapatundas: Dise do que por apoucado aguanta tundas de todos.
• Raposeiro: Astuto, malicioso, raposo, renarte, zamurdo, zorro
• Raspiñeiro: Dise do que rouba cousas de pouco valor. Rapañeiro. raspuñeiro
• Remendafoles: Caguiñas
• Rexoubeiro: 1. Que fala mal doutras persoas. 2. Dado ás troulas e diversións. Pándego
• Rifante: Rifeiro
• Rifeiro: Dise de quen é amigo de andar en rifas ou liortas. Rifante.
• Rillachavos: Avarento
• Rillote: Argalleiro, bribón, galopín, maroto, pícaro, pillabán, pillo, trangalleiro, traste, trasto, zaragalleiro, pedrés
• Rincheiro: Que ri con estridencia, ensinando os dentes.
• Roñoso: avarento
• Rosmón: Gorlón, gruñón
• Rufián: 1. Persoa perversa e despreciable. 2. Alcaiote, proxeneta, traficante de mulleres públicas.
• Rufo: Farfantón
• Sacaespiñas: Cotilla, soneco
• Sobón: Padexas
• Sórneas: 1. Individuo calmoso ou lento. Prosma. 2. Burlateiro, burlego, burlón, irónico, malicioso
• Sorneón: Que fala polo nariz. Gangoso
• Tacaño: Avarento
• Tardón: Prosma
• Tatexo: Zarabeto
• Tato: Zarabeto
• Teimoso: Porfión
• Terco: Marulo
• Testán: Marulo
• Toco: Maneto
• Tolainas: Tolo
• Toleirón: Tolo
• Tolitates: Tolo
• Tolleito:*
• Tolo: Desasisado, louco, lunático, tolainas, toleirón, tolitates
• Tragón: Comellón
• Traicioeiro: Zaino
• Traidor: Zaino
• Trampulleiro: Rañán, rañón, rañoso, trampeiro, trampón, tramposo, trampullón
• Trampuzas: Persoa involucrada en negocios sucios.
• Tranfullas: Chafulleiro
• Tranfulleiro: Chafulleiro
• Trangalleiro: Rillote
• Trangallón: Individuo alto e desgarbado
• Trapaceiro: Chafulleiro
• Trapalleiro: Chafulleiro
• Traste: Rillote
• Trasto: Rillote
• Traveso: Bulebule
• Trouleiro: Pándego
• Truhán:Moína, moinante
• Ufano: Farfantón
• Vago: Lacazán
• Virachaquetas: Chaqueteiro
• Xan: Home de pouca personalidade que é manexado por todos. Ñácaras.
• Xaropeiro: 1. Persoa á que lle gustan as mesturas raras. 2. Larpeiro
• Xirico:Dise da persoa de constitución feble.
• Xirifeiro: 1. Dise da persoa delicada, fina. 2. Espabilado
• Xirigaito: Ñácaras. Falto de carácter
• Xogantín: Afeccionado ó xogo de cartos.
• Xornas: Ñácaras. Apoucado, falto de carácter
• Xoto: Dise da persoa esquiva, arisca. Rabelludo
• Xudas: Zaino, traidor
• Xurafaz: 1. Que xura ou blasfema moito. 2. Persoa cruel, inhumana.
• Zaíno: Falso, traicioeiro, traidor, xudas, zuíño. Ver Zunado
• Zalapastrán: Baldreu, pastrán, fargallón, bandallo, persoa sucia e mal amañada
• Zancaxoso: Zopo
• Zancudo: Caneludo
• Zángano: Lacazán
• Zarabeto: Gago, Tatexo, Tato
• Zaragalleiro: Rillote
• Zaragateiro: Barallocas
• Zaramalleiro: Chafulleiro
• Zarangalleiro: Barallocas
• Zarapalleiro: Chafulleiro
• Zopenco: Pailán
• Zoquete: Pailán
• Zopo: Persoa que ten os pes metidos para dentro. Zancaxoso. O contrario é Canchés
• Zuíño: Zaino
• Zunado: Malintencionado. Ver Zaino

Notas

Para os usuarios sen sentido do humor, os nerds de Galipedia (a nosa sátira autorizada) ten un artigo pouco fiable sobre: Lingua galega.

Véxase tamén

Outros artigos

• Castrapo